Zomer, rosé, AIX…
Die eerste twee waren al lange tijd innig aan elkaar verknocht. En opeens was AIX daar…
Na langdurig te zijn opgehemeld door vele terrasgangers en tegelijkertijd verguisd door de ‘echte’ wijnkenners, was rosé eigenlijk al een beetje op zijn retour. De volgende hype kondigde zich aan: Prosecco, puur of gemixt met Aperol. Dat AIX juist in deze periode synoniem werd voor rosé en het ook weer op de kaart kreeg, is een prestatie te noemen. Opeens stond AIX voor hip & happening. Om als zelfrespecterend horecaffer nog een andere roze fles te durven serveren moest je van goede huize komen..
En ook ik ben omgegaan. Al bij die van 2011 trouwens, wat pas hun derde oogstjaar was. Door deze fles ben ik weer rosé gaan drinken. En toegegeven, zijn verschijning hielp een handje mee; strak, classy & heerlijk om te zien. A perfect compagnon to spend the night with… Of ‘s middags al, kan mij het schelen. Prachtig bleekroze van kleur – gris volgens de Fransen – en kraakhelder. Zo moet rosé eruit zien! De 2013 is ietsie donkerder dan zijn voorgangers, maar nog steeds prachtig licht.
En hij is ook gewoon goed van smaak! Lekker verfrissend met framboos en citrus, zoals je verwacht van een rosé. Verrassend door zijn kruidige bite, niet dat weeïge of wrange wat het in mijn ogen te vaak heeft. Elegant maar robuust, zeker voor eentje uit de Provence. Hij is dan ook gemaakt van grenache, syrah, cinsault én counoise. En – leuk detail – door een Nederlander gemaakt. Dát kunnen we dus ook al!
Maar toen ik bij de buurtslijter weer wat verse flessen haalde, werd mij een andere Nederlander in de armen geduwd. FLEUR de l’Amaurigue, ook een gris uit de Provence. Daar rosé bij mij niet vanzelfsprekend op lovende kritieken hoeft te rekenen, kon ik enige weerzin niet verbloemen. Maargoed, WE blijken rosé te kunnen maken, dus ook deze verdiende een kans.
En waarachtig, na het proeven van de twee flessen met begeleidende dis blijkt de nieuweling best te waarderen. Een veldslasalade met gerookte meerval, aangemaakt met wat olie en citroen, schoof de FLEUR direct als favoriet naar voren. Van slechts twee druiven gemaakt, grenache en cinsault, is hij wat frivoler en lichter dan de andere Hollander. Maar in de verste verte niet weeïg, eerder vrolijk. Net dat beetje extra citrus, waardoor het glas ook goed aansluit bij zo’n salade.
De AIX daarentegen won glorieus bij het hoofdgerecht; scampi-tortelli, ovengegaarde zalm en gegrilde courgette met verse pesto. Daar waar de FLEUR afvlakte en verzuurde door het intense karakter van het gerecht, bleek de AIX opeens ronder, zachter en complexer. Alsof’ie een beetje rood was! En de citroenrasp over de tortelli maakte een wuft sprongetje naar het zuurtje in de afdronk.
En opeens herinnerde ik het me, ooit vond ik de Bordeaux-rosé Chateau Tulipe de la Garde van Ilja Gort ook al een verrassing. Die had dit hapje ook zeker gelust.
Daarom stel ik voor dat we het gewoon blijven roepen:
HUP HOLLAND HUP!
Ook nieuwsgierig geworden? Beide rosés zijn te koop bij Nan Wijnen te Amsterdam.
