Voor mij is de ontmoeting met een échte wijnmaker zoiets als het in levende lijve aanschouwen van een mythische figuur. Een verpersoonlijking van Bacchus, de Romeinse god van de wijn, roes en dronkenschap, die rondtrekt om de mensheid de teelt van de wijnstok bij te brengen. Volgens de overlevering brengt hij ons – naast dronkenschap – ook enige beschaving en inspiratie in de schone kunsten bij.
In de Heemsteedse Grapedistrict ontmoette ik tijdens Meet the Winemaker! Max Pfannebecker, derde-generatie-telg van het gelijknamige familiebedrijf in Rheinhessen. In tegenstelling tot zijn Romeinse evenknie hier geen kroon van wingerdbladeren, maar beschaving en inspiratie des te meer. Aanvankelijk in ietwat bedeesd Engels – en later vol passie in zijn moedertaal – vertelde Pfannebecker over hun 22 hectare wijngaarden in het warmste stukje van Duitsland. Over gekoesterde tradities en noodzakelijke vernieuwingen. Over zo mooi mogelijke wijnen, met respect voor de natuur.
Rheinhessen, het gebied dat door Liebfraumilch lang bekend stond als sweet & cheap, heeft een radicale koerswijziging doorgemaakt. De nieuwe generatie wijnmakers streeft naar hoge kwaliteit, bewust gebruikmakend de van de lokale bodem (löss en kalk) en het klimaat. En dat proef je! Geen overdaad aan slap en zoet meer, maar juist energie en mineraliteit vind je terug.
Sinds 2006 is Weingut Pfannebecker volledig biologisch. Alle wijnstokken zijn vanaf 2003 vervangen door modernere rassen. Het huis verbouwt alleen nog weissburgunder, spätburgunder, grauburgunder, riesling en een klein beetje sauvignon blanc. En alles wordt met de hand geplukt.
We proefden in Heemstede zeven wijnen, waarvan er drie bij Grapedistrict in de schappen staan. Het is te merken dat er ieder jaar een nieuwe kwaliteitsslag gemaakt wordt bij de Pfannebeckers. Daar waar 2012 soms wat frisheid ontbeerde, is zowel de rosé als de Weissburgunder een jaar later mooi in balans. Waarschijnlijk heeft ook het mindere weer van 2013 net dat extra zuurtje gegeven.
De 2013 Cuvée Rosé (cabernet sauvignon, merlot, spätburgunder) heeft een goede bite. Stevig, lekker met beetje bosfruit en frisse zuren. En een beetje spritzig, voor het feestelijke randje! Kan prima het hele jaar door én aan de dis gedronken worden.
De 2013 Weissburgunder is heerlijk. Vol en levendig. Het geheim is een heel klein beetje houtrijping. Niet te achterhalen, maar het geeft hem wel net dat geurende rijpe peertje en een smeuïge, ronde smaak.
En dan nog de 2013 Spätburgunder. Ook hier staat de frisheid voorop. Tegenwoordig worden deze druiven vroeger geoogst voor meer fruit en minder alcohol. Gerijpt in oude vaten om de frisse neus niet te laten verdwijnen. Verwacht geen parallel met oude Bourgognes, zo is ‘ie niet bedoeld. Maar het is een goed glas Duitse pinot noir. Lekker kersig en fris, met een licht pepertje in de afdronk.
Omdat volgens Max Pfannebecker de eerste rieslingwijngaard in 1511 juist in zijn geboorteplaats Pfeddersheim geweest zou zijn, kan deze druif natuurlijk niet ontbreken. De Riesling 2012 Sankt Georgenberg is zoals een riesling hoort te zijn: beetje pétrol in de neus, mineralig, volle smaak en weinig zuren. Top, aan de kersttafel zou hij het prima doen!
Verder proefden we nog de 2011 Pfedderheimer Riesling Auslese, de 2009 Sankt Georgenberg Spätburgunder én een sauvignon blanc die twee weken geleden was gebotteld. Die was sprankelend vers, vegetaal en met veel lychee. Oude Wereld meets de Nieuwe Wereld in hetzelfde glas. Superleuk, een glas met potentie!
Max heeft het wel begrepen.
De Cuvée Rosé, Weissburgunder en de Spätburgunder vind je gewoon bij Grapedistrict. Voor de andere wijn is voorlopig een reisje Pfeddersheim noodzakelijk. Maar ik ben ervan overtuigd dat Max als een echte Romeinse god – wellicht dan mét ontbloot bovenlijf en wingerdkroon – iedereen vol enthousiasme aan zijn poorten zal verwelkomen.
